In maart 2012 waren we te gast bij Vakantieparadijs Heidehof. De Nederlandse eigenaren Ron en Gerdine Snijder hadden ons uitgenodigd om een aantal mooie wandelingen in de omgeving van heidehof op GPS te zetten. Omdat we de wandelingen in maart al hebben uitgezet waren de narcissen nog niet in bloei.

Daarom zijn we in 2013 in april teruggekomen. Maar helaas gooide een koude winter roet in het eten. We moesten goed zoeken naar die ene narcis die al boven de grond was. Daarom zijn we in 2015 weer teruggekomen, maar wel een weekje verder in april. Een een paar zomerse dagen hebben ervoor gezorgd dat we deze keer konden genieten van velden vol met wilde narcissen. Schitterend. Zie ook ons sfeerverslag.

Ook deze keer lopen we vanuit ons appartement zo de bossen in richting het schitterende Olaftal. In de verte steekt een ree ons pad over. 

Heidehof
Vakantieparadijs Heidehof grenst direct aan het Belgische staatsbos, de mogelijkheden voor wandelen, mountain-biken of paardrijden zijn hier werkelijk onuitputtelijk.

De 3-sterren vakantiewoningen/appartementen zijn compleet ingericht en bevinden zich in de prachtige natuur tussen de dorpjes Hollerath en Udenbreth. Voor groepen beschikt Heidehof over een zeer mooie compleet ingerichte groepsruimte (max. 30 personen).

Heidehof is geschikt voor mensen en groepen, die iets te vieren hebben of die hun vakantie gezamenlijk met elkaar willen doorbrengen.
 
Heidehof beschikt over een Theetuin (5.000m2) met in Engelse stijl aangelegde bloemenborders waar u kunt genieten van een lekker kopje koffie en een prachtig uitzicht heeft over de vijver.

We komen bij het begin van het Olaftal. Een verwarrend bord laat ons afvragen of onze hond nu wel of niet mee mag lopen. Volgens Gerdine (van Heidehof) mag de hond gewoon aangelijnd mee. U dient daarbij wel op de paden te blijven. We lijnen onze hond aan en houden hem netjes op het pad. 
 
Eifel
De Eifel is het oostelijke deel van het laaggebergte Eifel-Ardennen. Het ligt ten noorden van de Moezel en ten westen van de Rijn. Het grootste deel ligt in Duitsland, een klein deel ligt in België, in de Oostkantons. Het Duitse deel van Eifel ligt in de deelstaten Noordrijn-Westfalen en Rijnland-Palts. Het hoogste punt is de Hohe Acht met 747 meter.

In het Tertiair was er in de Eifel sterke vulkanische activiteit. Daarnaar verwijst ook de naam Vulkaan-Eifel in het zuidoostelijke deel. De kraters die ontstaan zijn door explosies van vulkanische gassen hebben zich gevuld met grondwater en worden Maare genoemd.
 
De laatste uitbarstingen vonden 10.000 jaar geleden plaats. Onderzoek wijst uit dat dit gebied nog steeds geologisch actief is: het gehele Eifelgebied stijgt 1 à 2 millimeter per jaar. In het verleden kwamen ook al inactieve fases voor van 10.000 à 20.000 jaar, wat suggereert dat toekomstige uitbarstingen nog mogelijk zijn.
 
De Eifel staat bekend als een aantrekkelijk wandelgebied. Er zijn veel lokale wandelingen uitgezet, met doorgaans goede paden en bewegwijzering. In de hele Eifel is de Duitse Eifelverein actief, die een uitgebreid netwerk van wandelpaden door de hele regio onderhoudt.

En dan zien we de eerste narcissen. We slaken een zucht. Het is eindelijk gelukt om op het juiste moment langs te komen.

Bescherm de wilde narcissen
In het wild groeiende narcissen zijn in Duitsland alleen in de Hunsrück en hier in Belgisch-Duitse Eifel te vinden. Wilde narcissen zijn zeer bijzonder en zijn beschermd.

Welkom bij Naturschutsgebiet Oleftal
Het grensoverschrijdende natuurgebied Oleftal is van nationaal belang. Het is één van de mooiste valleien van de Eifel. De wilde gele narcissen die hier bloeien in het voorjaar zijn een uniek natuurlijk erfgoed.
 
Zorgvuldig gebruik van de weilanden in dit dal begon in de Middeleeuwen. Elk jaar in het vroege voorjaar leiden de boeren beekwater over de voedselarme gronden. In de zomer wordt het gras gemaaid en opgeslagen om in de winter aan het vee gegeven te worden. Onder invloed van het bergklimaat ontwikkelde zich de narcissen rijke weiden.

Sinds de jaren 1950 gebruiken de boeren deze weiden niet meer omdat ze afgelegen en te arm waren. Er voor in de plaats werden veel sparren geplant. Deze brachten zoveel schaduw dat de kleurrijke narcissenweiden bijna verdwenen.
 
Om de narcissenweiden en andere kwetsbare gebieden te behouden, kocht de Loki Schmidt Foundation, vanaf 1979 deze gebieden op.
 
Vanaf 1988 werden door de Noord-Rijnland-Westfalen Stichting de dennen gekapt om er voor te zorgen dat het open landschapskarakter terug kwam en ook behouden bleef. Hierbij hielpen de gemeenschappen van Hellenthal en Büllingen, de milieuorganisaties en de plaatselijke bosautoriteiten.

Veel van de kleurrijke weiden worden vandaag gemaaid door lokale boeren. Zo kan de schoonheid van het Oleftal worden bewaard.
 
Gele narcis (Narcissus pseudonarcissus), De bloemen van de gele wilde narcis zijn veel kleiner dan van de narcissen in onze tuinen: de gele corona-buis is omgeven door zes bleke bloemblaadjes.
 
Oorspronkelijk was de narcis een plant van de loofbossen. Het maakt gebruik van het zonlicht in de lente zolang de bomen nog niet in blad staan.
 
De wilde narcis is beschermd en mag niet worden geplukt of opgegraven.

We besluiten om het hele dal uit te lopen. Een stevige wandeling, want we moeten straks aan de andere kant weer terug. En op de kaart kunnen we al zien dat het pad aan de andere kant flink kronkelt. Maar er is precies 1 mogelijkheid om de wandeling in te korten. Hiervoor kunt u over het Jonny bruggetje. Een informatiebord verteld het verhaal achter Jonny.

Het „Jonny-Bruckchen"
Jonny Nysten kwam als Belgische sol-daat naar Hellenthal. Toen de Belgische soldaten weer terug geroepen werden bleef Jonny, omdat hij intussen zijn vriendin Luise Pohl had ieren kennen.

In juli 1947 werd zijn zoon Karl geboren. Tot een bruiloft kwam het echter niet. 10 maanden later stierf de toenmalige 28 jarige Jonny aan de duits Belgische grens. Jonny Nysten had dat gedaan, waarmee zich destijds vele Eifeler in leven hielden. Hij probeerde' door het smokkelen van hvet broodnodige zijn familie in leven te houden. In de nacht 'ging hij vaak de grens over in de buurt van het Olefdal om in Belgie zaken te kunnen ruilen.

Op de avond van de vijftiende mei 1948 werd Jonny samen met enige vrienden door de duitse douane aangehouden. Het kwam tot een schermutseling waarbij de ongewapende Nysten van zeer nabij werd neergeschoten. Later bouwde de Eifelvereniging dicht bij die plaats een brug voor wandelaars.

Omdat Jonny bij de inwoners van Hellenthal zeer geliefd was, werd het „Jonny-Briickchen" genoemd.

Bron kwam uit overlevering van Karl Poli!

We genieten van de fraaie uitzichten en de vele leuke planten onderweg. Want er is hier veel meer te bewonderen dan alleen de narcissen. Bv het groot hoefblad:

Groot hoefblad
Groot hoefblad (Petasites hybridus) is een plant uit de composietenfamilie (Asteraceae). Het is een in België en Nederland voorkomende plant met zeer grote bladeren die langs oevers van water groeit. De lange steel (tot 1 m hoog) met rozeachtige bloemen in een aar verschijnt voor de bladeren, die eind april, begin mei, uit de grond komen. Groot hoefblad is tweehuizig.

Langs het water is groot hoefblad een mooie plant, maar de soort wordt beschouwd als een zeer lastig onkruid door de wortelstokken die moeilijk te verwijderen zijn. Daarom wordt de plant ook wel allemansverdriet genoemd.

In de middeleeuwen werd groot hoefblad Filiae ante Patrem genoemd, hetgeen betekent dat de dochters (de bloemen) voor de vader (de bladeren) tevoorschijn komen.

We hebben een tijdje staan te kijken naar het bord over Kamp Elsenborn. Mogen we hier nu wel of niet lopen. Na wat puzzelen hadden we het idee dat we aan de veilige kant van het gebied liepen. We hebben ook geen geknal gehoord. 

Kamp Elsenborn
Het - toen nog Duitse - dorp en zijn naaste omgeving kwamen pas echt tot leven aan het eind van de negentiende eeuw, dankzij de spoorweg en het militaire kamp. Vanaf 1894 werd kamp Elsenborn militair gebruikt door het Pruisische leger, eerst als tentenkamp, maar al snel werden gebouwen opgetrokken.

Rond 1901 kon het kamp 4000 à 5000 manschappen herbergen en werd het gebruikt voor het trainen van de infanterie, cavalerie en artillerie. Het zorgt, samen met de spoorweg, voor bedrijvigheid in de regio.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het kamp omgevormd tot opleidingscentrum en interneringscentrum voor Poolse en Russische gevangenen die onder andere werden ingezet om spoorbanen te bouwen. Ook werd het gebruikt als artillerie-opslagplaats.

Volgens de afspraken in het Verdrag van Versailles, namen de Belgen begin 1920 hun intrek in het kamp. Rond 1923 bezochten zoveel troepen het kamp, dat een deel van de bezoekers en hun paarden buiten het kamp moesten worden gehuisvest, bij het dorp Elsenborn. Het kamp werd in deze tijd voornamelijk gebruikt door de artillerie.

Voor de Tweede Wereldoorlog werd het grootste deel van het personeel van het kamp gemobiliseerd en werd het kamp verlaten. Bij de Duitse invasie op 10 mei 1940 werden alleen 13 man achterblijvend personeel gevangengenomen. Het kamp werd door de Duitsers opnieuw gebruikt als opleidingscentrum maar ook als werkkamp voor Poolse, Servische en later ook Russische gevangenen.

Op 9 augustus 1944 werd het kamp gebombardeerd door de geallieerden waarbij ongeveer 200 doden vielen en ongeveer driekwart van de gebouwen werd verwoest. In september 1944 werd het kamp bezet door Amerikaanse troepen. Tijdens het Ardennenoffensief bleef het kamp in geallieerde handen.

Na de oorlog werd het kamp weer in gebruik genomen door de Belgen. In de loop van de jaren werd het weer opgebouwd. Bij het ontmijnen van het het oefenterrein vielen nog drie doden. In 1976 werden de bouwactiviteiten beëindigd.

In 1998 is op het kazerneterrein een museum opgericht, het Truschbaum Museum dat de geschiedenis van het kamp laat zien, maar ook veel aandacht besteedt aan het Ardennenoffensief, waaronder de mislukte poging van de Duitsers om via Elsenborn Ridge door te breken naar Luik. In 2002 werd het museum aanzienlijk vergroot.

Sinds 1991 wordt Elsenborn binnen de NAVO als multinationaal oefenterrein gebruikt. Dit houdt in dat naast het Belgische leger, ook o.a. het Duitse en Nederlandse leger hier oefeningen houden. De oefeningen houden in: vuurwapen, tanks, helikopters, vliegtuigen etc.

We genieten van de prachtige vergezichten en het mooie weer. Overal zien we narcissen. Ook zien we regelmatig een roofvogel overvliegen. Meestal te ver weg om op de foto te kunnen zetten. Maar eentje zweefde redelijk in de buurt. 

De buizerd
De buizerd (Buteo buteo) is een middelgrote tot grote roofvogel uit de familie van de havikachtigen (Accipitridae). De buizerd komt voor in het grootste gedeelte van Europa en delen van Azië.

Hij is een standvogel die in hetzelfde gebied overwintert waar hij broedt, op de koudste gebieden en enkele ondersoorten na. De vogel jaagt gebruikelijk in open land, maar nestelt in bosranden. Normaal gesproken bestaat de prooi van een buizerd voornamelijk uit kleine zoogdieren, amfibieën (zoals kikkers) en kleine vogels, maar hij is bij gelegenheid ook aaseter.

Vanaf de laatste decennia van de 20e eeuw is het buizerdbestand in de Benelux verveelvoudigd ten opzichte van de jaren zestig, toen de vogel in door gebruik van pesticiden bijna uitgestorven was.

En na deze lange wandeling was het heerlijk uitblazen op het terras van ons appartement. Het is goed vertoeven in de Eifel en bij Heidehof. Volgend jaar komen we weer terug om nog meer te verkennen. Er is hier nog zoveel te wandelen en te ontdekken.  

Geraadpleegde websites:

• http://nl.wikipedia.org/wiki/Eifel
• http://www.heidehof-eifel.nl
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Elsenborn
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Groot_hoefblad

POI's

• Alternatieve parkeerplaats N50.4539 E6.3775
• Dreiherrn Staatswald N50.4484 E6.3582
• Gedenksteen Ardennen offensief N50.4519 E6.3751
• Hotel Holleratherhof N50.4561 E6.3951
• Jonny Bruckchen (bruggetje) N50.4678 E6.3432
• Mariabeeldje N50.4468 E6.3508
• Narcissenwiese N50.4548 E6.3573
• Oleftal N50.4570 E6.3498
• Start/finish/Heidehof N50.4385 E6.3783
• Waterval N50.4500 E6.368