START/PARKEREN/FINISH N51 11.480 E5 39.568
We starten op het kleine vakantiepark ’t Vosseven en nemen de noordelijk uitgang. Daar rechtsaf en door het bos richting Stamproy.

Waren we gisteren op de Napoleonsdijk, hier melden de topografische kaarten dat in Nederland de zandweg Napoleonsweg heet.

Bungalowpark Klein Vosseven N51 11.469 E5 39.614.  Bekijk ook het sfeerverslag van ons verblijf.

Areven N51 11.656 E5 40.287
Het Areven is een natuurgebied dat zich bevindt op 1,5 km ten westen van Stramproy. Het is 12 ha groot en in bezit van de Vereniging Natuurmonumenten.
Het is een laaggelegen vochtig gebied dat zich bevindt te midden van loofbossen.

Tot het gebied behoren perceeltjes weiland en hooiland. Hier leven de kleine watersalamander en de alpenwatersalamander. Het voorkomen van de waterviolier duidt op de aanwezigheid van kwel.

Het gebied sluit in het westen aan op de Stramprooise Heide. In het zuiden vindt men het Stramprooierbroek en in het noorden zijn er het dal van de Tungelroyse Beek en de Tungelerwallen.

Het gebied maakt deel uit van het Grenspark Kempen-Broek. Het Areven was ooit een moerasbos maar is in 1925 drooggelegd. Vanaf toen zorgen verhoogde stroken grond (rabatten) ervoor dat het hemelwater beter afvloeit. Voor de oorlog heeft het waterschap "Land van Weert" een diepe sloot laten graven dat overtollig water uit het Areven afvoert naar de Tungelroyse beek. Gevolg: er verdwenen steeds meer zeldzame planten en kleine diersoorten.

Nu is het Areven een loofbos met weilandjes. Er zijn vele inslagen van het vochtige type zoals elzenbroekbossen met bijhorende flora als wilde hop, kale jonker, kamperfoelie, Gelderse roos en lijsterbes. Het Areven davert in voorjaar en zomer van de wildzang. U hoort dan de roep van de koekkoek. Bonte specht, Vlaamse gaai en nachtegaal komen ook in dit gebied voor.

Stramprooierheide N51 11.630 E5 41.441
Na de Zevensprongkapel – bijzonder beeldje – komen we op de Stramprooierheide. Heide is het niet meer. Maar we zien wel natte weilandjes, eerder biezenveldjes, die als klein eprcelen tussen het bos liggen. Aan weerszijden een flinke natte sloot voor de waterafvoer. Opvallend is dat de ene kant helemaal schoon, helderzwart is en de andere kant helemaal troebel? Geen idee.

Het is hier waar we enkele GPS-wandelaars tegenkomen. Peter en kompanen. Ze wandelen wekelijks. Logisch dat ze GPSwalking dan kennen. “Ja, van naam. Oh, zijn jullie dat? Leuk”. We horen in de toekomst wel enkele reacties. Nog veel wandelplezier.

Stramproy N51 11.647 E5 42.517
Waarom noem ik het toch steeds Stamproy zonder “r “? In 1244 wordt er voor het eerst melding gemaakt van de naam Rode. Stramprode, hetgeen staat voor ontgonnen bos, wordt pas in 1299 voor het eerst vermeld. Op atlaskaarten in 1867 wordt de plaats vermeld als Stamproij. Aha, vandaar.

Stramproy was een van de vier kwartieren van het kleine vorstendom Thorn. De andere drie waren: Thorn, Grathem-Baexem en Ell-Haler-Ittervoort. Na de Franse tijd werd het ingedeeld bij het departement Nedermaas in het Kanton Weert

We gaan niet echt het dorp in. Zou wel kunnen overigens; maar nee slingerend langs de gehuchten met enkele huizen….. Hier is het mooi.

Dan zien we schutsbomen van de Schutterij. In de rest van Nederland zijn dat de Gildes, maar hier schieten ze. Van oudsher de bewakers van het dorp. Ik zag enkele fotoseries. Mooi. Mooie folklore.

Schutterij St. Antonius N51 11.466 E5 41.914
We zien op diverse plaatsen de schutstorens van de Schutterij. Een belangrijke bezigheid van het Gilde. In 2006 werd er in Stramproy het OLS gehouden. Er was bezoek van koningin Beatrix van Nederland en kroonprins Filip van België. Uiteindelijk won Nederweert.

In 2012 won Stramproy opnieuw het OLS in Ellikom. Schutterij St. Antonius neemt in 2013 de organisatie van het Oud Limburgs Schuttersfeest op zich.

In de donkere middeleeuwen toen dieven, en ronddwalende oud-soldaten het de mensen erg lastig maakten hadden de mensen elkanders hulp nodig. Zonder daar iemand daar naar te vragen, maakten zij afspraken om elkaar te helpen. In feite was toen reeds de schutterij ontstaan.

Schutterij N51 11.439 E5 41.925
In 2006 heeft schutterij St. Antonius uit Stramproy de manschappen uitgebreid met een zoetelaarsgroep. Daar weer veel schutterijen kiezen voor een marketenstersgroep heeft St. Antonius er voor gekozen om met een zoetelaarsgroep uit te gaan treden.

Wat is een zoetelaarster? Zij is eigenlijk de voorloopster van de kantinedienst, de Cadi. Voor 1800 werd alleen de broodvoorziening door hogerhand geregeld.

De zoetelaarster voorzag de soldaten tijdens de rustpauzes van een versnapering en een hartig hapje zoals worst en kaas. De zoetelaarsters maakten gebruik van een kruikje daar waar een marketentster een klein vaatje gebruikt.

Oud Limburgs Schuttersfeest (OLS) N51 11.418 E5 41.960
Het Oud Limburgs Schuttersfeest (OLS), ook wel D'n Ouwe Limburger genoemd, is een jaarlijks festijn waarbij vrijwel alle schutterijen uit Belgisch en Nederlands Limburg samenkomen.

De ongeveer 150 schutterijen die meedoen aan het OLS zijn aangesloten bij de Oud-Limburgse Schuttersfederatie, het overkoepelend orgaan voor alle schutterijen en schuttersgilden van beide Limburgen.

Het OLS heeft sinds 2008 de status van nationaal immaterieel cultureel erfgoed in Vlaanderen; in Nederland werd die status in 2014 verworven.

Het OLS start met een folkloristische optocht van alle schutterijen, met als hoogtepunt het defilé. De schutterijen dragen hun militaire outfit, gilde-uniformen of fantasiekostuums. Allen met bordjesdrager, bielemannen of sappeurs, tambour-maître met drumband, marketensters, het schutterijvaandel met daarachter de koning met zijn koningin, eventueel een keizerspaar, dan de officieren en ten slotte de geweerdragers (soldaten of fuseliers).

Jobkapelke N51 11.455 E5 41.955
Blijkens een informatiebordje van de Stichting Heyerkapel is het St. Jobskapelke, ook Beverskapelke genoemd, omstreeks 1500 gebouwd, in 1889 gerestaureerd en in 1986 herbouwd.

De eenvoudige bakstenen kapel heeft een met pannen gedekt zadeldak. De kapel gesloten met een groene houten deur met twee raampjes erin. In de voorgevel is een steen gemetseld met de jaartallen van restauratie en herbouw. Voor- en achtergevel steken een stukje boven het dak uit. Op de top van de voorgevel staat een metalen kruis.

Gehuchten, of Rothen N51 11.342 E5 42.494
In 1851 stelde G.M. Poell uit Weert in zijn "Beschrijving van het Hertogdom Limburg" Stramproy als volgt voor: Een dorp met vijf gehuchten of rothen: Bergerroth, Torenroth, Brijvinsroth, Heijerroth en Molenbroekroth. Zij beslaat een oppervlakte van ruim 1124 bunders, telt 229 huizen, bewoond door 1219 inwoners, die meestal in de landbouw hun bestaan vinden.

De kern met het buitengebied samen telt nu ongeveer 5100 inwoners.

Schans N51 11.647 E5 44.221
Rothen vonden hun bestaan in de middeleeuwen. Elk roth had een rothmeester die werd gekozen door de burgemeester. Elk roth bezat ook een schans waar vrouwen, kinderen en waardevolle bezittingen in tijd van nood veiliggesteld konden worden. Bijzonder is de schans, die in het oosten ligt. We zullen er niet langs komen. Maar vermeldenswaard is het wel.

De schans was ongeveer 1 hectare groot en was doorgaans gelegen in een moerassige streek. Om het perceel lag een diepe gracht. Aan de binnenkant werden palen in de grond geslagen en daartussen vlocht men twijgen. Achter deze twijgen werd de grond uit de gracht opgeworpen tot een hoogte van circa 2 meter. Aan de ingang was een ophaalbrug. Binnen de schans konden hutten gebouwd worden. De schans kon bescherming bieden tegen rovers en plunderende bendes.

Heerlijkheden N51 11.271 E5 43.010
Rond 1700 behoorde Stramproy tot het vorstendom Thorn. Het werd begrensd ten oosten door de Vrijheerlijkheid Kessenich, waaronder de buurten Hunsel en Kinrooi, ten zuiden door het vrijdorp Neeritter waartoe Molenbeersel behoorde, ten zuidwesten door het graafschap Loon met de grensplaatsen Tongerlo, Bree, Beek en Bocholt, ten noordoosten door Hunsel en tenslotte ten noordwesten door Weert.

Tussen Weert en Stramproy vormde een keten van zandheuvels een natuurlijk grens. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Vorstendom_Thorn.

Willibrordus N51 11.593 E5 43.443
De parochiekerk van Stramproy dateert uit 1923 behalve de toren van mergelsteen die stamt uit de 14e eeuw. De kerk in toegewijd aan de heilige Willibrordus.

Men verhaalt dat deze Willibrordus vaak van Waalre bij Eindhoven over Stramproy naar Aldeneik en Susteren reisde. Aan zijn evangelisatiewerk herinneren nog de doopputten.

De oudste inwoners van Stramproy zullen ook nog wel het Willibrorduspad gekend hebben, de huidige Willibrordusstraat.

Populaire Stamprooiers N51 11.513 E5 43.183
Wellicht de bekendste inwoner van de gemeente was Mary Servaes, alias de Zangeres Zonder Naam, die hier vanaf 1966 tot haar dood (1998) woonde.

Verder zijn ook The Classics (Yellow sun of Ecuador, my Lady of Spain) afkomstig uit dit dorp. Streekgewoontes werden (en af en toe: worden) in streektaal door De Mooshoofpaadzengers bezongen.

Tegenwoordig is de Hoube Dré Band een populaire Limburgstalige band uit het dorp.

Tot 1975 werd in Stramproy het Maes-bier gebrouwen.

En al weer een schutterij. Belangrijk geweest in het verleden. En het leeft nu nog onder de inwoners. Twee schutterijen ter verdediging van – in 1850 – 1200 inwoners….

Schutterij Catharina N51 11.332 E5 42.780
Het meest beroemde schuttersgilde is waarschijnlijk het gilde dat aan Rembrandt vroeg een groepsportret te maken, hetgeen door hem, tegen de wens van de opdrachtgever in, op zijn eigen wijze werd uitgevoerd. Zo ontstond de Nachtwacht.

Schutterijen ontstonden in het begin van de 14e eeuw. Schutters werden in de steden geworven om bij de stadswallen de stad te verdedigen tegen overvallers. Vanuit het toenmalige Vlaanderen en Brabant verspreidde het oprichten van schutterijen zich al snel over een veel groter gebied.

In de meeste grote steden kende men meer dan één schutterij; zo was er dikwijls sprake van een kruis- en een handboogschutterij en nadien, naarmate de vuurwapentechniek zich ontwikkelde, deden de geweerschutterijen hun intrede. Schutters verenigden zich in diverse schuttersgilden, al naar gelang de techniek die ze hanteerden. De meeste geweerschutterijen ontstonden in het begin van de 16e eeuw. Vanuit de steden raakte het schutterswezen in deze periode verspreid over het platteland.

Ook in de Limburgse dorpen vinden we vanaf dan schutterijen terug. Zo ook in Stramproy, waar in 1475 schutterij St. Antonius (“de Heier Sjutte”) en in 1476 schutterij St. Catharina werden opgericht. In 1499 kreeg St. Catharina de reglementen of “ Artykelbrief ” van de Stiftvrouwe van Thorn, waaronder Stramproy toen ressorteerde en was de oprichting officieel.

Schietwedstrijd N51 11.301 E5 42.824
Zeer waarschijnlijk is men omstreeks het midden van de 19e eeuw begonnen met het schieten op bolletjes. In Limburg werd het schieten hoofdzaak. De belangrijkste wedstrijd is die, waarbij de schutters houten bolletjes moeten afschieten uit een schietboom. De winnaar van de schietwedstrijden ontvangt de trofee den Um en mag het jaar daarop het OLS organiseren.

Er wordt geschoten met een ca. 15 kg zware buks, kaliber 12 of 16. De buks wordt opgelegd op een oplegpaal en met zelfgemaakte loden kogels moet men proberen over een afstand van ca. 20 meter vierkante blokjes, "bölkes" genaamd, van een stokje af te schieten. Deze blokjes zijn kubusvormig, 15x15x15 mm groot en systematisch gerangschikt op een hark, de zogenaamde "raek", die bovenop de schietboom gemonteerd is. Na enkele rondes gaat men over op het schieten op blokjes van 10x10x10 mm om de moeilijkheidsgraad te verhogen. Elke schutterij neemt deel aan de schietwedstrijd met 6 schutters, niet meer en niet minder. Iedere schutter van dit 'zestal' schiet per ronde 3 maal, 18 dus in totaal.

---

Pauze N51 11.136 E5 43.489
Dan komen we net voor de grens een uitspanning tegen. Op aanraden van enkele andere wandelaars uit t dorp, moeten we naar Hense Köeëb. “Kunde lekker eten” is het advies. Om 12 uur open. We worden gezellig geholpen.

Liesbeth, Koos en Joost Reijnart, de uitbaters van Café-Restaurant Hense Koeëb in Stramproy heten ons hartelijk welkom. Met een goede keuze uit de lunchkaart kunnen we er weer tegen. ’t Is niet het weer om op het terras te zitten, maar Koos verzorgt het wel en haalt netjes de sigarettenpeuken weg. Details? Goede zorgen.

Wat zal die lieve man zijn klanten missen, als hij met pensioen gaat na 40 jaar. Buiten spelen kinderen in de speeltuin op Belgische grond. ‘n “Multinational”.

Openingstijden:
Ma, Di Gesloten
Wo, do, vrij en zon van 12:00 - 21:00 uur
Zaterdag 17:00 - 21:00 uur  open

http://www.hensekoeeb.nl / info@hensekoeeb.nl

---

Grens N51 11.112 E5 43.515
De grens tussen Nederland en België in deze omgeving is sterk betwist.
Oorspronkelijk ressorterend onder het Prinsbisdom Luik kreeg de Stift van Thorn een zelfstandige staat binnen het Duitse Rijk. De abdis had via het Heilig Roomse Rijk zelfs zitting in de Duitse Rijksdag gekregen. Zoals eerder al vermeld bestond dit staatje uit vier kwartieren, met daar tussenin de Heerlijkheid Kessenich, met een noordelijk deel rond Hunsel. Ittervoort hoorde weer bij Luik.

Dat speelde weer toen in 1831 België zich ging afscheiden van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. In het Verdrag van Londen werd duidelijk dat Limburg - Belgisch Limburg, maar ook het huidige Nederlands Noord- en Zuid-Limburg (m.u.v. Maastricht) - bij België kwam.

Willem hield stand. Dat duurde tot 1839 toen Noord- en oostelijk Limburg weer bij Nederland ging horen en Westelijk Limburg Belgisch bleef. De grens werd vastgelegd als een rechte lijn tussen de Maas ten noorden van Stevensweert tot aan knik bij Budel Dorplein. Dat bleef een rechte lijn over het moeras, daar waar we gisteren waren langs de Emissaire /Lossing. Maar hier ten zuiden van Stamproy begon het gekibbel. De oude banden tussen de diverse kwartieren voelden meer voor de ene of de andere kant; tot op akkerniveau werd dat bepaald en geruild. Vandaar dat we de grens wel zeven keer en als we bij de Broekmolen linksaf gaan langs de A-beek, wel elf keer oversteken. We merken er niets van….
Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag_van_Londen_%281839%29 en
http://www.ark.eu/ark/download/tauros/factsheet_fokprogramma_stramproy.pdf

Molenbeersel N51 10.945 E5 43.558
De plaatsnaam Molenbeersel is op te splitsen in drie delen:

• Molen- : op de Aa-beek lag in de late middeleeuwen de boerderij Meulder met een watermolen. De Aa-beek noemt men ook de Molenbeek of de Neer.
• beer- : beers of beerst heeft de betekenis van moerasland.
• sel : sele, zele, ... is een achtervoegsel waarmee aangegeven wordt dat het om een bewoonbare plaats, nederzetting, verblijf of woning gaat.

De lotgevallen van dit landbouw- en woondorp, gelegen tussen Maas en Kempen, zijn niet zo gemakkelijk te schetsen. Zijn geschiedenis is sterk verweven met die van het vrijdorp Neeritter, maar ook met die van het vorstendom Thorn en met het land van Kessenich

De oudste teruggevonden vermelding van het dorp Beersel stamt uit 12 mei 1299. Op die dag werd door abdis Jutta van Henneberg van de abdij van Thorn een vergelijk getroffen over de tienden van Haler bij Ittervoort en Beersele onder Thorn.

Er mag worden aangenomen dat Beersele al vroeger bestond omdat de abdis vermeld dat dit een tweede overeenkomst was.

Een echte dorpskern was niet aanwezig, meer een verzameling van verspreid voorkomende boerderijen tussen een moerassig gebied.

Voormalig douanekantoor N51 11.031 E5 43.547
Het tolkantoor, dat oorspronkelijk in het centrum van het dorp lag, werd bij de opening van de tramlijn Maaseik-Weert in 1910 naar deze plaats overgebracht.

Alleenstaand breedhuis van het dubbelhuistype van ca. 1910. Een bakstenen gebouw met gecementeerde hoekbanden. Getoogde vensters met hardstenen lekdrempels; hardstenen aanzetstenen en twee negblokken. Getoogde deur in een gecementeerde omlijsting.

Grensafbakening N51 11.024 E5 41.903
In 1839 kwam de definitieve grensafbakening tussen Nederland en België tot stand na de onafhankelijkheid van België. De gemeente Molenbeersel ontstond door de samenvoeging van de gehuchten Beersel, de Manestraat, Winkel, Groot-Beersel en Kessenicher in 1845.

Deze gehuchten behoorden vóór 1839 tot gemeenten die toen Nederlands werden. De gehuchten Beersel en Manestraat behoorden voorheen tot Neeritter. Groot-Beersel behoorde deels tot Hunsel, Ittervoort en Neeritter.

Het gehucht Winkel behoorde tot Ittervoort. Het Stramprooierbroek werd afgescheiden van Stramproy. Tijdens het ancien régime vormden deze gemeentes de Drie Eygen, dus waren ze nooit een onderdeel van de Spaanse of Oostenrijkse Nederlanden tot na het Congres van Wenen in 1815.

Al deze gehuchten werden oorspronkelijk (in 1842) bij de gemeente Kessenich gevoegd, als uitvloeisel van het Verdrag van Londen. In 1845 werden ze weer van Kessenich afgescheiden en samengebracht in de zelfstandige gemeente Molenbeersel.

Schansen N51 10.918 E5 42.977
In Molenbeersel werden twee schansen opgericht: de Giezenschans en de Makkenschans. Van de eerstgenoemde is weinig bekend. De Makkenschans werd opgericht in 1632. Ze was gelegen aan de Grootbroekstraat/Makkestraat, ten zuidwesten van de kom van Molenbeersel, nabij het natuurgebied De Zig, en de gracht werd gevoed door de Abeek. Van de schans is niets meer in het landschap terug te vinden.

Op 18 januari 1634 verzochten 32 inwoners van Molenbeersel (onder Neeritter) aan het kapittel van Luik om een schans te mogen oprichten. Die toelating werd verleend op 20.01.1634.

De Makkenschans is niet meer herkenbaar in het landschap. Het kadasterplan bevestigt de aanwezigheid van een schans die dan door de weergave van de grachten in de Atlas der Buurtwegen toch correct gesitueerd lijkt.

Oakfield Champignons N51 11.326 E5 41.406
In de verte zien we de serie grote opvallende gebouwen. Oakfield Champignons B.V. is een professionele agrarische productie- en verkooporganisatie.

De champignon (Agaricus bisporus) is een schimmel uit de familie Agaricaceae. De eetbare paddenstoel is in Nederland en België sinds de jaren 70 volledig ingeburgerd.

Het hele kweekproces van de champignon duurt bij elkaar zo'n zes weken. Hieraan voorafgaand wordt in ongeveer twee weken tijd compost geproduceerd. De compost bestaat uit kalk, paardenmest en kuikenmest.

De kweekbedden worden tegenwoordig veelal met reeds met mycelium doorgroeide compost gevuld. Vervolgens komt er een deklaag van veen op de compost. De dekaarde zorgt ervoor dat de luchtvochtigheid en temperatuur niet te veel schommelt. Er wordt afhankelijk van het ras een temperatuur tussen de 16 en 22 °C aangehouden.

Bij handmatige oogst worden de champignons in drie weken geoogst. Deze oogstmomenten worden "vluchten" genoemd. Per vlucht wordt 3 tot 5 dagen geoogst. Door de cel na het leegmaken te stomen, worden eventuele aanwezige ziekteverwekkers uitgeroeid. Tijdens de teelt kan tegen andere schimmelinfecties formaline worden gebruikt.

De eerste gedocumenteerde champignonteelt vond plaats in de omgeving van Parijs, waar in 1651 champignons werden geteeld door afval van de meloenenteelt te begieten met (spore-bevattend) waswater van rijpe champignons. Deze werden in exclusieve Parijse restaurants gegeten. Zie http://www.delocht.nl/champignons.htm.

Voor de watermolen kunnen we alternatief naar links gaan. Daarna volgt een track achter de molen langs de Abeek door mooie natuur terug. Goed alternatief. Maar we zien minder TaurOssen.

Broekmolen N51 11.082 E5 40.601
Stramproy bezit thans drie molens: de beltmolen Nijs, de standaardmolen St. Jan en de watermolen de Broekmolen. Rond 1450 stond er in Stramproy nóg een watermolen, de Vloedmolen. Waarschijnlijk was dit de oudste graanmolen van Stramproy. Hij stond op de Tungelroyse Beek bij de Vloedbrug.

De Broeckmolen is een onderslagmolen en behoort tot een landgoed waarop ook een grote boerderij is gelegen. De watermolen wordt gevoed door de Abeek.

Bij de ingang van de Broekmeulen ziet u dezelfde kegelvormige stenen palen als bij de Mariahof. Dit wijst er al op dat beide landgoederen van eenzelfde eigenaar waren. De Broekmolen is van oudsher in bezit van het adellijk Stift van Thorn. Nu is de molen in particulier (Belgisch) bezit. De eigenaar bezit ook de Mariahof. De molen ligt aan de Abeek en daarom sinds 1839 aan de rijksgrens. Vanaf 1868 is het een graanmolen en tot 1957 in bedrijf geweest.

TaurOs N51 11.295 E5 40.222
In de Stramprooise Heide lopen koeien die een kruising zijn van twee Spaanse rassen: de Sayaguesa en de Tudanca. Het zijn de zwart/bruine dieren. Een grijs-zwarte koe, is een volbloed Tudanca. Alle koeien zijn gedekt door een Sayaguesastier.

De Sayaguesa is een zeer zeldzaam ras dat ten westen van Salamanca voorkomt en in zeer schrale omstandigheden kan overleven. Het is een groot ras, met verschillende kenmerken die het oerrund ook had. De Tudanca stamt uit iets noordelijke streken langs de Baskische kust en is met name geschikt vanwege de vorm en de omvang van de horens. Beide rassen zijn steeds als trekdier gebruikt. Het zijn dus zeer rustige rassen.

De grijswitte stier is van het ras Maremmana primitiva: een zeer zeldzaam Italiaans ras dat stamt uit een deel van Toscane: de Maremmen, een moerasgebied ten noorden van Rome. Het ras is dus aangepast aan natte omstandigheden, die ook in Kempen-Broek gelden. De Maremmana primitiva is een rustig ras. Uit Italiaans onderzoek blijkt het dier zeer dicht te staan bij het oerrund. Behalve dat het dier ook hoog op de poten staat, zijn de witte rugstreep(aalstreep) en de witte snuit (meelsnuit) kenmerkend.

OerOs N51 11.227 E5 40.127
De Nederlandse Stichting Tauros constateerde dat het Heckrund genetisch vrij ver van de oeros afstaat. Door genetisch onderzoek en DNA-analyse van botten heeft de Universiteit van Wageningen de blauwdruk van de genetische code gevonden. Deze zijn vergeleken met de huidige rassen en zo is een fokprogramma opgezet.

De TaurOssen in dit gebied zijn een kruising tussen de Italiaanse Maremmana primitiva, de Spaanse Sayaguesa en Pajuna en de Portugese Maronesa. Kempen-Broek is de kraamkamer voor dit nieuwe ras. Hier leven ze in het wild en in 2015 wordt verwacht een groep van 100 dieren gekruist te hebben. De bedoeling is om deze dieren in het Europese verwilderingsprogramma op te nemen.

De kenmerken zijn een zachtaardig ras met een kortharige zwarte of bruine vacht, grote opstaande horens en een duidelijke meelwitte mond. De koeien leven met de kalveren in een kudde.

Vanaf twee jaar komen de jonge stieren buiten de groep te staan.
We zullen in deze omgeving verschillende families zien. Zie http://www.ark.eu.

Zo zien we dat vandaag het dorp het overheersende thema is met bos en open landbouw gebieden met paarden. Veel variatie.

Was gisteren de grens een kaarsrechte lijn door het voormalige moeras, vandaag kronkelt België – Nederland om elk akkertje heen.

En nu genieten van de oorverdovende stilte om ons heen op het terrasje voor het vakantiehuisje of op de bank. Drankje erbij. Mooi leventje.

Startpunt

• START/PARKEREN/FINISH N51 11.480 E5 39.568
• Klein Vosseven N51 11.469 E5 39.614

Geraadpleegde websites:

• http://nl.wikipedia.org
• http://www.kerkgebouwen-in-limburg.nl/view.jsp?content=439
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Vorstendom_Thorn
• http://www.hensekoeeb.nl
• http://nl.wikipedia.org/wiki/Verdrag_van_Londen_%281839%29
• http://www.ark.eu/ark/download/tauros/factsheet_fokprogramma_stramproy.pdf

POI’s

• Areven N51 11.656 E5 40.287
• Stramprooierheide N51 11.630 E5 41.441
• Stramproy N51 11.647 E5 42.517
• Schutterij St. Antonius N51 11.466 E5 41.914
• Schutterij N51 11.439 E5 41.925
• Oud Limburgs Schuttersfeest (OLS) N51 11.418 E5 41.960
• Jobkapelke N51 11.455 E5 41.955
• Gehuchten, of Rothen N51 11.342 E5 42.494
• Schans N51 11.647 E5 44.221
• Heerlijkheden N51 11.271 E5 43.010
• Willibrordus N51 11.593 E5 43.443
• Populaire Stamprooiers N51 11.513 E5 43.183
• Schutterij Catharina N51 11.332 E5 42.780
• Schietwedstrijd N51 11.301 E5 42.824
• Pauze N51 11.136 E5 43.489
• Grens N51 11.112 E5 43.515
• Molenbeersel N51 10.945 E5 43.558
• Voormalig douanekantoor N51 11.031 E5 43.547
• Grensafbakening N51 11.024 E5 41.903
• Schansen N51 10.918 E5 42.977
• Oakfield Champignons N51 11.326 E5 41.406
• Broekmolen N51 11.082 E5 40.601
• TaurOs N51 11.295 E5 40.222
• OerOs N51 11.227 E5 40.127