In de zomer van 2021 waren we te gast op camping Altenburschla waar we een mooi plaatsje aan de rivier de Werra kregen. Een vredig dorpje en een rustige camping. Wat later ontdekten dat we op de grens van West- en Oost Duitsland stonden. De rivier de Werra was hier de grens. Ons plaatsje de laatste paar meter West Duitsland, de overkant Oost-Duitsland.

De grens heeft hier kronkelig door het landschap gelopen. Daarom kwamen we telkens herinneringen uit deze tijd tegen tijdens onze wandelingen. Ook tijdens deze wandeling komt ook dit verleden weer langs. Waar je nu in alle vrijheid kunt lopen was dat nog ruim 30 jaar geleden levensgevaarlijk.

Vandaag trokken we naar het nabijgelegen Wanfried, een leuk plaatsje met veel vakwerkhuizen en een grote supermarkt. Net buiten Wanfried ligt de wandeling P5 Plesse. Een wandeling van ongeveer 10 km lang en een maximaal hoogteverschil van ongeveer 250 meter.

Een wandeling met verschillende vergezichten, een speciaal kerkhof met de naam Konsul's Grab, het verhaal van het Plessehuis en de Plesse toren en de dichtgegroeide waterval Elfengrund-Wasserfall.

Camping Altenburschla
Camping Altenburschla is een kleine camping in het prachtige dal van de rivier de Werra. Doordat de camping in een dal ligt, kan je er echt geweldig fietsen over de vele vlakke fietspaden of juist de bergen beklimmen als je al genoeg vlak gefietst hebt in Nederland.

Altenburschla in het Werra-Meißner district in Noord-Hessen, sinds de territoriale hervorming van 1972 een deelgemeente van de stad Wanfried, is een door de staat erkend vakantieoord.

Altenburschla ligt aan de B 250 tussen Wanfried en Treffurt. Het district Wanfried-Altenburschla grenst aan de vrijstaat Thüringen. Het aangrenzende district in Thüringen is de Wartburgkreis.

De oudst bekende schriftelijke vermelding van Altenburschla was onder de naam Brustlohum rond het jaar 860.

In de oorlogen van de moderne tijd werd het dorp herhaaldelijk bezet en geplunderd door troepen die op doorreis waren vanwege de ligging aan de grens. Als gevolg van de binnen-Duitse grensafbakening na de Tweede Wereldoorlog lag het dorp tot 1990 binnen het zonale grensgebied.

Het ijzeren Gordijn slingerde door Duitsland en was ongeveer 1400 km lang. Aan de Oost Duitse kant was een gebied van ongeveer 5 km verboden gebied voor bewoners. Hele dorpen zijn gedwongen geweest te verhuizen. Dit "sperrgebiet" is nu een lange groene gordel.

Groene Gordel Duitsland
De Duitse Groene Gordel is een 1400 km lang biotoopnetwerk dat zich uitstrekt langs de voormalige binnen-Duitse grens van de Oostzee tot het Beierse Vogtland.
 
Het verbindt de verschillende soorten natuurgebieden in Duitsland en is uniek zowel door zijn omvang als door zijn soortenrijkdom.  Dit is hoe de grens zich ontwikkeld heeft tot een prachtig gevarieerd leefgebied.

In Thüringen is in 2010 ongeveer 3900 hectare federale grond overgedragen aan de Thüringer Natuurbeschermingsstichting. Daarmee is de Stichting de grootste eigenaar van grond langs de Groene Gordel en is zij verantwoordelijk voor het behoud en de ontwikkeling van dit nationaal en internationaal belangrijke biotoopnetwerk en voor het tastbaar maken van de herinnering aan tientallen jaren Duitse deling.

Rotsval, waterval en wilde kat
Het 190 ha grote natuurreservaat "Plesse-Konstein" bestaat hoofdzakelijk uit soortenrijke lindebeukenbossen, die worden gekenmerkt door een hoog percentage orchideeën. Op de steile rots- en puinhellingen, die tot de weinige natuurlijk bosvrije habitats in Midden-Europa behoren, groeien blauwgraslanden met zeldzame plantensoorten zoals de lindeaster.

De bossen in de NSG zijn een gebied voor de zwervende wilde kat. De slechtvalk en de oehoe hebben hier hun habitat. Tot de geologische kenmerken behoren de Plessewand, die in 1640 plotseling door een enorme rotsval werd gevormd, en de Elfengrund-waterval met zijn kalksteen tufsteen formatie.

Europees beschermd gebied en groene gordel
Het natuurreservaat is ook een FFH-gebied (Fauna-Flora-Habitatrichtlijn van de EU) en maakt dus deel uit van het Europese netwerk van beschermde gebieden "Natura 2000". Bovendien is het gebied een belangrijke schakel in het biotoopnetwerk "Groen NATURA 2000 Groene Gordel", die langs de voormalige Duits-Duitse grens loopt.

Groene Gordel Duitsland
Welkom U bent van harte uitgenodigd om dit prachtige natuurgebied te bezoeken. Neem het volgende in acht om onze natuur te behouden:

• Blijf op de gemarkeerde wandelpaden.
• Neem geen dieren, planten of stenen mee.

Beste wandelgasten,
Het wandelgebied van Wanfried heeft vele hoogtepunten voor u in petto. De premium wandelpaden P5 Plesse en P12 Mainzer Köpfe zijn met het Duitse wandelzegel, een zegel van goedkeuring voor de hoge kwaliteit van de paden. De premium paden zijn aangelegd De premiumpaden zijn zoveel mogelijk aangelegd op natuurlijke paden met lonende uitkijkpunten en bezienswaardigheden.

Hoogtepunten op de P5 zijn de Elfengrund waterval en de Plessewand met de Plesseturm. Bijzondere geologische, dierlijke en plantaardige kenmerken je vergezellen op je wandeling. Bij PI 2 zijn overblijfselen van de Duits-Duitse deling tijdens de Koude Oorlog te zien in de vorm van een sluis van een agent en overblijfselen van de grensversterkingen. Het wiel van Mainz wijst op de bewogen geschiedenis van de streek.

Informatie over geologie, cultuur en een schat aan natuurschatten is te verkrijgen via informatieborden ter plaatse en onze Geo-Naturpark app. De stad Wanfried, Hessen-Forst en het Geo-Natuurpark Frau-Holle-Land wensen u veel plezier bij uw wandeling.

Met tanden en klauwen. Dit hooiland is schapenland
De "weide" voor u is een kalkrijk grasland dat door de mens is aangelegd. Dit kalkgrasland is een voormalige hooimijt (veeteelt), waarop zich door extensieve begrazing een buitengewoon soortenrijke flora en fauna heeft kunnen ontwikkelen. Het schaap heeft een bijzonder effect op de habitat: selectieve begrazing, kleine bodemwondjes door de klauwen en de verspreiding van zaden met de vacht vormen de levensgemeenschap.

De bijzondere planten van de ruwe graslanden zijn aangepast aan de begrazing door schapen en aan de droogte en het gebrek aan voedingsstoffen die hier heersen. De schrale graslanden zijn ook bekend om de orchideeën die er groeien. Zonder regelmatige, extensieve begrazing met schapen in de stijl van het historische gebruik, zou de bestaande plantengemeenschap verdwijnen en daarmee ook een overvloed aan diersoorten.

Overvloed aan bloemen en jeneverbessen
Op de schrale graslanden groeien gedurende de hele vegetatieperiode bloeiende specialiteiten, zoals medicinale tijm, muizenoor havikskruid, bolklaverblad, purgier vlas en sleutelbloem. Bijzonder zeldzame orchideeënsoorten zijn de drietandige orchis, de muggenorchis, de vliegenzwam en de paarse orchis.

In de nazomer en de herfst sieren de Duitse gentiaan en de franjegentiaan het ruige grasland. Een andere onderscheidende soort is de jeneverbes, die het kalkgrasland ook de naam "jeneverbesheide" geeft.

De blauwe vlinder en de mier
Op de schrale graslanden leven veel bijzondere dieren. Wij willen u graag kennis laten maken met één vlinder, de tijgermiervlinder (Maculinea arion), de grootste vlinder van Midden-Europa. Deze zeldzame vlinder heeft hier een grote en stabiele populatie. De ontwikkelings- en overlevingsstrategie van het Tijmierblauwtje is uiterst ingewikkeld en hangt van vele factoren af.

De vrouwelijke vlinder legt haar eitjes in de bloemen van de geneeskrachtige tijm (Thymus pulegioides agg.) of de gewone distel (Origanum vulgare). De uitgekomen rups valt dan van de planten en wordt door een knoopmier (Myrmica sabuleti) naar zijn nesten in stenen spleten gedragen. De rupsen zijn roofdieren in het mierenhol, dus voeden ze zich met het broedsel van de mieren en overwinteren daar.

Dan vindt de verpopping en het uitkomen van de vlinder plaats in de mierennesten. Maar de mieren gaan niet helemaal met lege handen: De rups van de blauwe vlinder scheidt honingdauw af uit een rugklier, die dient als bron van koolhydraten voor de mieren.

In de zomer is de waterval moeilijk te zien. Dat komt door de uitbundige begroeiing en het lage waterpeil. Gelukkig staat er ook een informatiebord met een betere foto dan die ik zelf kon schieten.

De waterval Elfengrund
De waterval Elfengrund in het zuidelijke deel van het natuurreservaat "Plesse-Konstein" is uniek voor de regio met gedeeltelijk versteende kalkstenen tufstenen.

De zeer kalkrijke Gatterbach ontspringt uit nabijgelegen bronnen. Mossen, vooral de "Veranderliche Starknervmoos" (Cratoneurum commutatum), zijn grotendeels verantwoordelijk voor de afzetting van kalk als tufsteen. Deze mos groeit op overlopende of overstromende stenen in schaduwrijke en kalkrijke gedeelten van de bovenloop van de beek. Het mos onttrekt kooldioxide (C02) aan het water door middel van fotosynthese.

Tijdens dit proces slaat de in het water opgeloste kalk neer en hoopt zich op de stengels en de onderste bladeren van de planten op. Zo wordt filigraan, poreus kalksteen gevormd, dat zich over lange perioden op elkaar opstapelt.

Hier bij de Elfengrund een hoogte van 5,50 m is reeds bereikt. De resulterende kalkstenen tufsteen bevat talrijke plantenresten. Zijn poreuze structuur is kwetsbaar en gevoelig voor mechanische invloeden zoals vertrapping.

De Gatterbach ontspringt boven de Elfengrund en mondt uit in de Werra in Wanfried. Er waren 5 molens onder de Elfengrund. De Gattermühle, die in 1865 afbrandde, was waarschijnlijk nameosgebènd. Zelfs onder de waterval is de atterbach nog zeer kalkrijk. De gevulde kalk vormt een korst rond klein materiaal zoals stenen, twijgen en bladeren.

De naam Elfengrund (elfengrond) gaat terug op oude legenden en mythen. De elfen zouden hun woning hebben in de verborgen Elfengrund. "Het zijn kleine, goedmoedige wezentjes die baden in weidedauw en zich afdrogen met wollig mos.

Ze houden van dans, muziek en zang. Overdag zijn ze onzichtbaar, maar bij maanlicht komen ze naar de weiden van de Elfengrund en voeren hun en daar voeren ze hun vroege rondedans uit." (Pippart, Wilhelm: The Blackberry Man).

Ten tijde van de afzetting van de Muschelkalk, 235 - 243 miljoen jaar geleden, werd ons gebied bedekt door een tropische tot subtropische randzee. Er waren slechts nauwe verbindingen met de wereldoceaan.

In perioden van goede levensomstandigheden werd de zeebodem gekoloniseerd door weekdieren, buikpotigen en sedimentetende ongewervelde zeedieren. Hun steenkernen en gefossiliseerde boor- en fragmentengalerijen vormen dikke gesteentelagen in de Lagere Muschelkalk. De verschillende lagen en steile hellingen in de Werravallei zijn opgebouwd uit de rotsen van de Lagere Muschelkalk.

De boringen en fragmenten, typisch voor de Lagere Muschelkalk, worden rhizocorallium genoemd. Of de sporen afkomstig zijn van kruipende dieren - vergelijkbaar met de huidige wadpieren - of van schaaldieren kan vandaag de dag niet meer worden vastgesteld. De zachte delen van dieren en planten blijven niet bewaard.

Alleen harde delen van cellulose, kalk, chitine, hoorn en beenderen kunnen worden gevonden. chitine, hoorn en botsubstantie kunnen gemineraliseerd en "gefossiliseerd" worden. In het geval van mosselen kunnen vaak alleen stenen kernen als afdruk worden gevonden. De rotsen van de Lagere Muschelkalk werden vaak gebruikt als bouwsteen.

Onvergetelijke bruiloft
Klaus Fischer zal zich 24 januari 1640 altijd helder voor de geest blijven halen: de bekers op zijn bruiloftstafel in Wanfried sprongen een el hoog nadat de ramp zich volgens kroniekschrijvers al had aangekondigd met een verschrikkelijke stormwind. Een 200 meter brede en 50 meter hoge rotswand van de Plesse was afgebroken en naar de vallei getuimeld, waardoor de Plessewand ontstond, die vandaag nog van veraf zichtbaar is.

Geologie
Plesse en Konstein vormen de rand van een schelpkalkplaat. Hier, op de geologische grens tussen de Onderste Muschelkalk en de onderliggende Bovenste Buntsandstein (Röt), kunnen aardverschuivingen optreden in tijden van grote neerslag. Regenwater sijpelt in de spleten en kloven van de Muschelkalk en slaat op de kleiachtige Röt, die opzwelt en vloeibaar wordt. Hierdoor komt de schelpkalk boven de rôt in beweging en kan deze vallen.

Dergelijke aardverschuivingen kunnen zich ook vandaag nog voordoen. Een bijzonder kenmerk van het natuurreservaat Plesse-Konstein is het voorkomen van aardverschuivingen die enkele tienduizenden jaren oud zijn en relatief jonge aardverschuivingen die slechts enkele honderden jaren oud zijn.

Natuurreservaat
Het 190 ha grote natuurreservaat "Plesse-Konstein" bestaat hoofdzakelijk uit soortenrijke kalkbeukenbossen, die worden gekenmerkt door een hoog percentage orchideeën. Hier groeien zeldzame, warmteminnende en droogtetolerante planten, zoals lindeblauwgras, bergdistel, vertakte graslelie, lindeaster, kleine weidekruid en breedbladig laserkruid.

Vogelreservaat en FFH-gebied
In 1978 startte een natuurbeschermingsvereniging een herintroductieproject voor de slechtvalk, die toen bijna uitgestorven was. Vandaag is de slechtvalk weer een broedvogel op de Plessewand en in grote delen van Hessen. De oehoe is ook teruggekeerd, samen met vele andere vogelsoorten.

Vanwege de soortenrijke fauna en flora en de uitgestrekte lindebeukenbossen is het gebied aangewezen als vogelreservaat binnen het Europa-brede NATURA 2000-systeem van beschermde gebieden en als beschermd gebied krachtens de Habitatrichtlijn.

De voormalige dodenstrook langs de voormalige Duits-Duitse grens tussen Hessen en Thüringen werd de "Groene Gordel".

Ten tijde van de afzetting van de Muschelkalk, 235 - 243 miljoen jaar geleden, werd ons gebied bedekt door een tropische tot subtropische randzee. Er waren slechts nauwe verbindingen met de wereldoceaan. De Upper en Lower Waveland Limestone vormen samen dikke gesteentelagen in de Lower Muschelkalk. De verschillende lagen en steile hellingen in de vallei van de Werra zijn opgebouwd uit deze gesteenten van de Lagere Muschelkalk. Onder de Muschelkalk liggen de kleiachtige lagen van de Boven-Buntsandstein.

De kale rotswand van de Plesse is al van verre zichtbaar. Twee aardverschuivingen in 1640 en 1755 creëerden een afgrond van 250 m breed en ongeveer 25 m hoog. De puinwaaier is nu overwoekerd. De onderrand ervan ligt op ongeveer 350 m afstand van de steile wand. Het gebied van de aardverschuiving is beschermd en mag niet worden betreden.

Op de Plesse en op vele andere uitkijkpunten van het "Geo-Naturpark Frau-Holle-Land" ontstaan steeds weer aardverschuivingen. Schelpkalkplaten kunnen schuiven op de kleiachtige lagen van de Boven-Buntsandstein. De vorming van avulsiespleten zijn aanwijzingen voor het geleidelijke proces van een mogelijke aardverschuiving. Dergelijke open spleten zijn ook te vinden op de Plesse.

Helaas was de Plesseturm dicht. Maar het uitzicht vanaf de grond is ook behoorlijk. Een leuke plek om even te lunchen.

Beste wandelvrienden,
Wilt u genieten van het prachtige uitzicht vanaf de Plesseturm? Dat doen wij ook. De uitkijktoren wordt helaas gerenoveerd en kan momenteel niet worden betreden. Help ons om de Plesseturm weer toegankelijk te maken en steun de Förderverein Plesseturm e.v. met een donatie. De Plesseturm is meer dan alleen een uitkijkpunt. Het verbindt generaties, verenigt Thuringen en Hessenaren, en onthult de bezoekers de hele schoonheid van onze regio.

Samen kunnen we het doen en de Plesseturm redden. Met dank aan de Förderverein Plesseturm e.v.

Plessehaus
Op de parkeerplaats van de "Grillplatz" stond vroeger een boerderij, het Plessehaus. De nederzetting werd voor het eerst vermeld in 1736 omdat de apotheker Friedrich Sander illegaal een huis wilde bouwen op de funderingsmuren van een oud gebouw. Het omhulsel werd vernietigd op bevel van de stadsagent.

In 1800 kocht Sebastian Kremmer het landgoed en bouwde er een boerderij, die vanaf 1887 het buitengoed van het landgoed Kalkhof werd. Later werden de gebouwen verhuurd en de huurders richtten een excursiecafé op, aangezien de Plessefelsen aan het begin van de 20e eeuw een populaire bestemming voor excursies werd. Het Plessehaus brandde op 01.02.1975 af en werd gesloopt.

De Plesse
De veldnaam "Plesse" heeft wellicht een historische achtergrond: al in de 10e eeuw werd ten noorden van Göttingen hoog boven het Leinedal een burcht gebouwd; deze lag op een lichtgekleurde kalksteenberg en kreeg daarom de naam "Die Helle" = De Plesse.

Er is weinig informatie over de oorsprong van de heerschappij van Plesse, maar vanaf de 12e eeuw is het kasteel van Plesse herkenbaar als een centrum van aristocratische heerschappij. Naast de smalle bezittingen rond het kasteel bezaten de heren van Plesse talrijke leengoederen die zich tot ver in het Eichsfeld en in Thüringen uitstrekten.
 
De eerste vermelding van de naam "Plesse" in onze regio is te vinden in een document uit het staatsarchief van Marburg, waarin in de 12e eeuw ene Gottschalk von Plesse wordt genoemd, die in die jaren eigenaar was van het kasteel Stein bij Lengen.

In die jaren was hij vererfd met het kasteel van Stein bij Lengenfeld. Hoewel niet expliciet wordt verwezen naar een relatie met Wanfried, kan dit worden afgeleid uit het feit dat het grootste deel van zijn bezittingen in het lokale district lagen. Hij bezat bosgronden op de oostelijke heuvelrug boven en onder Wanfried, alsmede grote gebieden in het gebied van het huidige landgoed Kalkhof.

De Plesse Rots
Vandaag is het eigenlijke gebied van de Plesse een lichtgekleurd en opvallend schelpkalksteenplateau. Het staat bekend als de Plessefelsen. Oorspronkelijk moet het een beboste steile helling geweest zijn. De laatste keer dat het zijn huidige vorm aannam was toen het terrein ongeveer 350 jaar geleden in verval raakte, waarover we meer details vernemen in de Wanfried-kroniek:

Lang geleden in 1640, op 24 Januari stak er een verschrikkelijke, ongewone storm op, waarbij een stuk van de berg van de Plesse, een kwartier van Wanfrieden, het begaf en 60 el hoog naar beneden viel, alles wat in de weg stond aan aarde, struiken en bomen, tot 40 schoenen in breedte in de grond en viel mee naar beneden. De schok in de stad was zo groot dat de kopjes in de trouwzaal van de stad, waar Klaus Fischer ging trouwen, een el hoog sprongen".

De rotsverschuiving vond dus plaats tijdens de 30-jarige oorlog. Jaren later bleef dit natuurwonder de gebeurtenis waarover vele natuurreportages werden geschreven.

Aan de rand van het bos onder de Plesse-rots, waar zich ook een bron bevindt, stonden vroeger verschillende gebouwen. De kroniek van de stad vertelt ons een roemrucht verhaal over deze plek:

In 1736 verwierf de apotheker Friedrich Sander, die zijn apotheek in Steinweg had, er een stuk grond. Hij wilde - vermoedelijk uit ergernis met de stad, de autoriteiten of de buren - "zijn woning met apotheek buiten de stad verplaatsen en een huis voor zichzelf bouwen vóór de Plesse, illegaal en ten nadele van de plaatselijke stad" op de reeds bestaande funderingsmuren van een bouwvallige boerderij.

De tweede verdieping was bijna klaar. Maar alles werd "verwoest en gesloopt door een detachement burgers onder bevel van een stadsagent", en zo werden alle toekomstige plannen van de eigengereide separatist Sander verijdeld.
 
Onkruid groeide over de overblijfselen van de muren van het Plessehaus tot er een nieuwe kolonist kwam. Rond 1800 kocht Johann Sebastian Kremmer het landgoed en bouwde er een nieuw gebouw met schuren, stallen en loodsen. Daarna hebben de broers Bartholomäus en Michael Kremmer namen de oude boerderij over. Bijna 100 jaar lang heeft de heuvel zijn eigenaars slecht gevoed.

In 1887 werd het gebouw eigendom van de heer Karl von Scharfenberg als een bijgebouw van het landgoed Kalkhof. Later werden de gebouwen verhuurd.

Aangezien de Plesse-rots veel wandelaars aantrok en een prachtig uitzicht bood op de Wcrra-vallei en de de Werratal en de Eichsfeld, de huurders een klein restaurant in een van de huizen. klein restaurant in een van de huizen. Het werd het "Plessehaus", een populaire plaats voor uitstapjes. De bijgebouwen bleven ongebruikt en raakten in verval. Ze werden geleidelijk verwijderd.
 
Op 10 februari 19.75 veroorzaakte een brand in het linkerdeel van het gebouw aanzienlijke schade. veroorzaakte aanzienlijke schade. Het was niet meer de moeite waard om het te herbouwen, tot grote spijt van de inwoners van Wanfried en de vele wandelaars van heinde en verre.

De vrijwillige brandweer van Wanfried heeft het gebouw afgebroken en in vele uren vrijwilligerswerk een nieuwe recreatieve voorziening gebouwd. Het bestaat uit een barbecuestation, een schuilplaats, een watertrapinstallatie en een tafeltennistafel voor alle weertypen. Deze faciliteit werd officieel geopend tijdens een kleine plechtigheid op 25 juni 1978.

De Plesseturm
Op 1 juni 1884 werd een 9 m hoge uitkijktoren in gebruik genomen door de "Wannfried-afdeling van de Werrathal-vereniging". Helaas raakte de toren na verloop van tijd in verval omdat hij niet kon worden onderhouden. In nauwe samenwerking tussen de Werratalvereniging van Wanfried en de stad kon echter een nieuwe toren worden gebouwd.

Het werd op 14 mei 1964 ingehuldigd door de Hessische minister van Economie en Verkeer. De toren is 22 m hoog en rust op een fundering van gewapend beton van 8 x 8 x m.

Aan het einde van de wandeling komen we een speciale begraafplaats tegen. Pas toen we thuis waren konden we opzoeken waar we geweest waren.

Konsul's Grab
Als u in de buurt van Wanfried premiepad vijf opwandelt, zult u waarschijnlijk pauzeren bij een bijzonder grafveld aan de rand van het bergbos. Want daar, met een wijds uitzicht over de bergen en bossen van het Werradal, ligt de privébegraafplaats van de familie von Scharfenberg, ook wel "het graf van de consul" genoemd.

Vier generaties
Pas dit jaar heeft de familie von Scharfenberg het goed onderhouden graf gerenoveerd: De halfronde en ondersteunende stenen muur op de helling achter het grote kruismonument, dat van een afstand duidelijk zichtbaar is, werd vernieuwd. Bomen werden gekapt en de erfelijke begraafplaats werd met ongeveer 50 vierkante meter vergroot om plaats te maken voor toekomstige generaties.

Vier generaties van de familie liggen hier begraven. Achter elk van de 28 graven en vijf gedenkstenen schuilt een verhaal - met gelukkige herinneringen maar ook tragische lotgevallen. Hier liggen de eregraven waarin gesneuvelde familieleden uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog begraven liggen.

Begraafplaats als wandelbestemming en plaats van bezinning
Bij elk mooi familiebezit hoort ook een familiebegraafplaats. De familie is zich bewust van het bijzondere karakter van deze familiebegraafplaats als regionaal cultuurgoed, maar ook als bijzondere wandelbestemming. Voor de familie is het belangrijk dat de begraafplaats te allen tijde vrij toegankelijk is voor belangstellenden. Daarom wil de familie in het voorjaar ook bankjes bij het graf plaatsen, zodat bezoekers van de plek daar kunnen blijven staan.

Op verschillende plaatsen kwamen we informatie borden tegen. Die gaan dan op de foto en worden thuis bekeken en vertaald.

Na de Tweede Wereldoorlog
In juli 1945 bepaalden de vier zegevierende mogendheden de bezettingszones in Duitsland. Als gevolg van deze onderhandelingen trokken de Amerikanen zich terug uit Saksen en Thüringen.

De oude staatsgrenzen van Kurhessen en Hessen-Nassau werden in onze regio als demarcatielijn vastgesteld. De belangrijke spoorlijn Bremen-Hanover-Göttingen-Eichenberg-Bebra-Würzburg liep over een afstand van 4 km door de Sovjet-zone in het gebied Neuseesen-Werleshausen.

In dit gebied werd de spoorlijn, die belangrijk was voor de Amerikanen, herhaaldelijk verstoord en geblokkeerd. Er ontstonden ook geschillen door de grenssituaties bij Grossburschla en Herleshausen. Op 16 september 1945 bezetten Sovjettroepen Wanfried om de Werra als grenslijn vast te stellen. Op 17 september 1945 werd de loop van de grens definitief heronderhandeld tussen de Amerikaanse en Sovjet-bezettingsmacht.

Het verdrag werd ondertekend op het landhuis Kalkhof. De Thüringse dorpen Neuseesen en Werleshausen kwamen naar Hessen. De dorpen Sickenberg, Asbach, Vatterode, Hennigerode en Weidenbach werden aan Thüringen toegewezen. Op alle andere gebieden bleven de oude staatsgrenzen zoals oorspronkelijk bedoeld.
 
Ook in andere delen van de Duits-Duitse grens was er sprake van gebiedsuitwisseling. Maar alleen het Wanfried-akkoord heeft de status van een verdrag tussen de zegevierende mogendheden.

Op het voorblad van het verdrag van 17 september 1945 werd Wanfried abusievelijk aan Saksen (Sachsen) toegewezen, hoewel Wanfried toen ook in Hessen lag. De tekst van de De tekst is kort en de betrokken plaatsen werden niet genoemd. De bijgevoegde kaart was belangrijk.

Er wordt gezegd dat de contracterende partijen elkaar bij het sluiten van het contract een fles whisky en wodka overhandigden. Als gevolg van deze schenking kreeg het nieuwe grensgedeelte de naam Whisky-wodkalijn, die vandaag de dag nog steeds in gebruik is.

Russen en Amerikanen bij Kalkhof: De overeenkomst werd ondertekend, De foto is de omslag van een brochure van de Grensmuseum Schifflersgrund. Repro: wke - Bron: HNA 17.09.2015.

Zo leren we op deze wandeling veel over dit gebied. Het is prima wandelen hier. Mooie vergezichten, geen al te steile hellingen en genoeg interessante punten onderweg. Een leuke combinatie van verleden, heden, natuur en cultuur.

En je loop over een gebied dat lange tijd niet toegankelijk was voor wandelaars. Fijn dat je, als wandelaar, nu weer kunt genieten van een uniek gebied.

Wandel ze.

Geraadpleegde websites:

• http://www.camping-altenburschla.eu
• https://www.hna.de/lokales/witzenhausen/wanfried-ort104429/andreas-von-scharfenberg-wanfried-familie-friedhof-grabstaette-90154509.html

POI's

• Elfengrund-Wasserfall N51.1819 E10.2209
• Felssturz plesse N51.1930 E10.1949
• Grenspaal N51.1888 E10.2128
• Kolonnenweg N51.1906 E10.2122
• Konstein N51.1844 E10.2120
• Konsul`s Grab N51.1857 E10.2037
• Kruis N51.1824 E10.2189
• Muschelkalks N51.1824 E10.2193
• Picknickplaats N51.1878 E10.1911
• Plesse Turm N51.1906 E10.1962
• Start/finish/parkeerplaats N51.1786 E10.2070
• Voormalige grens N51.1891 E10.2137